۱۳۸۴ دی ۳۰, جمعه

11:. گزارش خبرگزاری کار ایران در مورد ترنس سکشوآلیزم2 .:


گرچه بسياري از بيماران پس از انجام عمل از وضعيت خود ابراز رضايت مي‌‏كنند؛ اما همگي بر اين نكته تاكيد دارند، عمل تنها يك مرحله از مراحل درمان است و شرايط قبل و بعد از عمل نيز به همان اندازه و حتي بيشتر, مي‌‏توانند در بهبودي و نجات تراجنسيتي‌‏ها نقش داشته باشند و در صورتي‌‏كه براي بيماري اين شرايط مهيا نباشد، انجام عمل تغيير جسم به صلاح او نيست.



از جمله شرايط پيش از عمل، اين است كه بيمار به دليل عدم خويشتن‌‏داري به انواع انحرافات جنسي مبتلا نشده باشد و بتوانند پس از عمل يك زندگي سالم و طبيعي را داشته باشند. از ديگر شرايط لازم، رضايت خانواده و شرايط مالي است كه بدون هر كدام از آن‌‏ها, عمل جراحي به هيچ وجه به بيماران توصيه نمي‌‏شود.



عمل جراحي بيمار نيز بايد مطابق با استانداردهاي جهاني و با رعايت تمامي اصول تخصصي اورولوژي و جراحي پلاستيك صورت گيرد كه متاسفانه به عقيده كارشناسان و بسياري از بيماران در ايران عمل‌‏هاي صورت گرفته، در سطح مطلوب نيست و بسياري از بيماران از ناتواني‌‏هاي جنسي و يا مشكلات دفع ادرار شكايت دارند.



پس از عمل نيز بيماران بايد از شرايط محيطي و اجتماعي خوبي برخوردار باشند و اطمينان داشته باشند كه مي‌‏توانند بارها با موفقيت وارد جامعه شده و مورد پذيرش اطرافيان واقع شوند.



به گفته دكتر بهرام ميرجلالي كه خود بسياري از عمل‌‏هاي تغيير جسم در ايران را انجام مي‌‏دهد, مرحله پس از عمل، بخش مهمي از فرايند درمان است كه در طول آن بيمار بايد بتواند با وجود ديدگاه‌‏هاي منفي عامه مردم در مورد تغيير جسم, در جامعه و در بين اطرافيان جا بيافتد و مورد قبول قرار گيرد.



كارشناسان معتقدند؛ اگر بيماري از شرايط بعد از عمل خود مطمئن نيست، به هيچ وجه نبايد اين عمل را انجام دهد، چرا كه او بعد از عمل از طرف بسياري از اطرافيان و محافل اجتماعي طرد خواهد شد و بايد بتواند در مقابل اين ضربه‌‏ها بايستد. در غير اين صورت انجام عمل تغيير جسم، نه تنها وضعيت را بهتر نمي‌‏كند؛ بلكه فرد تراجنسيتي را گرفتار مهلكه‌‏اي مي‌‏كند كه هيچ راه بازگشتي در آن نيست.



كارشناسان و متخصصين امور اجتماعي معتقدند؛ بايد با اطلاع‌‏ رساني درست و فرهنگ‌‏ سازي, ديدگاه‌‏هاي غلط موجود در مورد تراجنسيتي‌‏ها و عمل تغيير جسم را عوض كرد و براي مردم اين حقيقت را روشن كرد كه كساني كه به تغيير جسم روي مي‌‏آورند, منحرف جنسي نيستند و بيماراني هستند كه براي داشتن زندگي بهتر و سالمتر اين راه را انتخاب مي‌‏كنند.



به گواه مطبوعات,‌‏ رسانه‌‏ها و پايگاه‌‏هاي علمي و اطلاعاتي كشورهاي پيشرفته، اين نوع ديدگاه‌‏هاي منفي تنها به جوامعي همچون ايران محدود نمي‌‏شود و در بسياري از كشورهاي پيشرفته و باز نيز چنين معضلي وجود دارد كه بي‌‏شك دليل آن به نادر بودن پديده تغيير جسم و بي‌‏اطلاعي عموم مردم از آن بازمي‌‏گردد.



اين مساله تا حدي است كه در كشوري همچون انگليس, تا همين امسال، به افرادي كه تغيير جسم مي‌‏دادند شناسنامه جديد داده نمي‌‏شد و آنان به همين خاطر از بسياري از حقوق اجتماعي و مدني خود محروم بودند, در حالي كه در ايران چه پيش از انقلاب و چه از سال 64 به بعد به افرادي كه تغيير جسم مي‌‏دهند، شناسنامه و ساير حقوق شهروندي لازم ارائه مي‌‏شده است.



به عقيده صاحب ‌‏نظران و بسياري از بيماران, وجود چنين امتيازي در ايران به خاطر روشن‌‏بيني و وسعت ديد بي‌‏نظير امام خميني و خلاقيت فقه شيعه است. امام(ره) به عنوان اولين چهره مذهبي در تاريخ جهان, عمل تغيير جسم را مجاز اعلام كرد، انگ فساد و انحراف را از چهره بيماران محتاج به تغيير جسم زدود.



نوشته شده توسط شیوا(نویسنده ی پیشین آهوی خسته)


۱۳۸۴ دی ۱۵, پنجشنبه

10:. گزارش خبرگزاری کار ایران در مورد ترنس سکشوآلیزم1 .:


سال‌‏ها از زمان صدور حكم تاريخي حضرت امام خميني (ره)، مبني بر مجاز بودن عمل تغيير جسم مي‌‏گذرد و در اين مدت علاوه بر بيماران دو جنسي (هرمافروديت), صدها بيمار تراجنسيتي (ترنسكشوال) نيز توانسته‌‏اند با حمايت شرع و قانون، تحت عمل تغيير جسم قرار بگیرند.



به گزارش خبرگزاري كار ايران, ايلنا, بيماري تراجنسيتي يا ترنسكشواليسم، به نوعي اختلال جنسيتي گفته مي‌‏شود كه در آن جنسيت جسمي بيمار با جنسيت روحي او در تضاد است و شخص از پذيرش جنسيت ظاهري خود به شدت ناراضي است.



افراد تراجنسيتي (ترانسكشوال) از زماني كه خود را مي‌‏شناسند, قوياً احساس مي‌‏كنند كه به جنسي مخالف تعلق دارند و در قالب جسمي اشتباه به دنيا آمده‌‏اند.



شيوع اين پديده نادر در جنس مذكر بيشتر از جنس مونث است، به طوري كه طبق آمار منتشر شده از سوي سازمان بهداشت جهاني, از هر صد هزار پسر متولد شده يك نفر و از هر چهارصد هزار دختر متولد شده يك نفر، داراي اين اختلال هستند.



بر اساس آمارهاي موجود در سطح جهان, بين 40 تا 60 درصد از اين بيماران به دليل فشار ناشي از تضاد جسم و روح خود, دست به خودكشي مي‌‏زنند و بقيه بيماران نيز يا در صورت امكان تغيير جسم مي‌‏دهند و يا به انواع بيماري‌‏هاي رواني، از جمله افسردگي‌‏هاي شديد مبتلا مي‌‏شوند.



تراجنسيتي‌‏ها، از بدو شناخت خود از سنين زير سه سال, رفتارها و گرايشات جنس مخالف را از خود بروز مي‌‏دهند و با وجودي كه هيچ‌‏گونه اختلالي در جسم آنها مشاهده نمي‌‏شود, عميقاً احساس مي‌‏كنند كه در كالبدي اشتباه متولد شده‌‏اند و جسم حقيقي آنها با آنچه كه هستند، متفاوت است.



بدين ترتيب پسربچه‌‏هاي تراجنسيتي گرايش به انجام بازي‌‏هاي دخترانه دارند, از پوشيدن لباس‌‏هاي پسرانه متنفرند و رفتاري دخترانه را از خود بروز مي‌‏دهند. دختربچه‌‏هاي تراجنسيتي نيز حركات و رفتارهاي پسرانه دارند و از انجام كارها و بازي‌‏هاي دخترانه امتناع مي‌‏كنند.



اين در حالي است كه خانواده و جامعه همواره از اين كودكان انتظار دارند، نقش‌‏هاي متناسب با جسم خود را بپذيرند و آنها را به خاطر انجام حركات و رفتارهاي جنس مخالف سرزنش كرده و تحت فشار قرار مي‌‏دهند. اين فشارهاي بيروني و تضادهاي دروني, بحران‌‏هاي شديدي را در بيمار به وجود مي‌‏آورد.



با بالاتر رفتن سن تراجنسيتي‌‏ها و ورود آنها به مدرسه و اجتماع, اين بحران‌‏ها بسيار مخرب‌‏تر مي‌‏شوند و در دوران بلوغ و رسيدن به تضادهاي خاص اين برهه, آسيب‌‏هاي ناشي از بيماري به اوج خود مي‌‏رسند. به طوري كه پس از سنين بلوغ، بيشتر اين بيماران يا خودكشي مي‌‏كنند و يا به انواع بيماري‌‏هاي حاد رواني, دچار مي‌‏شود.



در اين ميان، با توجه به حاكم بودن فرهنگ مردسالاري و انتظاراتي كه در جامعه از پسران مي‌‏رود, فشارهاي وارد بر پسران تراجنسيتي بسيار بيشتر است و اين بيماران به خاطر فشارها و تضادهاي سنگين ناشي از نارضايتي شديد از جسم خود و فشار و آزار خانواده واجتماع, دچار آسيب‌‏هاي شديدتري مي‌‏شوند.



بيماري تراجنسيتي تا اوايل قرن بيستم از لحاظ علمي تعريف نشده بود و پزشكان و روان‌‏پزشكان, آن‌‏را در رديف هم‌‏جنس‌‏گرايي طبقه‌‏‌‏بندي مي‌‏كردند؛ اما تحقيقات بيشتر نشان داد كه تراجنسيتي‌‏ها با وجود گرايش جنسي و عاطفي به جنس موافق و عدم گرايش جنسي به جنس مخالف, با همجنس‌‏گرايي تفاوت عمده‌‏اي دارند.



تفاوت اين دو گروه نيز در اين است كه هم‌‏جنس‌‏گرايان از جنسيت خود رضايت كامل دارند، در حالي كه مشكل اصلي تراجنسيتي‌‏ها جنسيت متضاد آن‌‏ها است. اين تفاوت، محققان را بر آن داشت تا تحقيقات گسترده‌‏اي را در مورد منشاء اين بيماري انجام دهند. آزمايشات ژنتيكي, هورموني و اورولوژي اختلال خاصي را نشان نمي‌‏داد و آزمايشات و روش‌‏هاي مختلف روان‌‏كاوي و روان‌‏درماني نيز راه به جايي نمي‌‏برد. تا اين‌‏كه در سال 1996 پزشكان هلندي با كالبد شكافي مغز 6 بيمار ترانسكشوال دريافتند كه در اين بيماران بخش قدامي (پايانه BS ) غده هيپوتالاموس مغز كه در برگيرنده خصوصيات جنسيتي انسان است, شبيه به جنس مخالف است.



به عبارتي، جنسيت مغز اين بيماران با جنسيت فيزيكي آنها در تضاد است. اين پزشكان معتقدند كه اين اختلال مغزي در دوران جنيني به وجود مي‌‏آيد و از آنجا كه نمي‌‏توان به اين بخش از مغز دسترسي پيدا كرده و در آن تغييري به وجود آورد, اين اختلال پديده‌‏اي مادرزادي و كاملاً طبيعي است كه قابل تغيير نيست و تنها راه نجات بيماران تراجنسيتي از مشكلات ويران‌‏گر و طاقت‌‏فرسايشان, اين است كه جسم آن‌‏ها را با روح و مغزشان تطبيق داده و آنها را تحت عمل تغيير جسم قرار دهيم.



اما در مقابل، بسياري ديگر از متخصصان و كارشناسان اين نظر را قطعي نمي‌‏دانند و احتمال اين‌‏كه عوامل محيطي و خارجي در به وجود آمدن اختلال تراجنسيتي موثر باشند را رد نمي‌‏كنند.



به گزارش ايلنا, دكتر كاهاني، كه جديداً كتاب "اختلال هويت جنسي" را در مورد بيماري تراجنسيتي نوشته، معتقد است؛ منشاء اصلي اين پديده دقيقاً مشخص نيست و به طور قاطع نمي‌‏توان گفت كه چه عواملي در به وجود آمدن آن دخالت دارند.



وي مي‌‏افزايد: عواملي همچون تاثير خانواده و دريافت‌‏هاي حسي فرد در سنين زير 5 سال، مي‌‏تواند از جمله عوامل بيروني به وجود آورنده اين اختلال به شمار آيد. به عنوان مثال والديني كه از جنسيت فرزندشان راضي نيستند و با سپردن نقش‌‏هاي جنس مخالف به فرزندشان به نوعي سعي در پر كردن اين خلاء دارند, مي‌‏توانند در او اختلالات هويت جنسي به وجود آورند.



به گفته كاهاني، در انسان‌‏هاي متعارف جامعه, جنس و هويت جنسي در راستاي يكديگر قرار دارند كه همين, هويتي يگانه را ايجاد مي‌‏كند؛ اما در صورتي كه اين دو مقوله در تقابل با يكديگر قرار گيرند, اين امر هويتي ناهمگن و متضاد را به وجود مي‌‏آورد.



وي، با تاكيد بر اينكه در حال حاضر تنها راه متعارف درمان اين بيماري, تغيير جسم از طريق عمل جراحي يا هورمون درماني است، مي‌‏گويد: كساني كه امكان اين كار برايشان وجود ندارد، چاره‌‏اي جز كنار آمدن با شرايط موجود و پذيرش وضعيت خود ندارند و ساير راه‌‏هاي پيشنهاد شده براي درمان اين بيماران, تاكنون راه به جايي نبرده است.



كاهاني در عين حال تاكيد مي‌‏كند: بايد در ارايه مجوزهاي عمل تغيير جسم دقت و حساسيت فراواني صورت گيرد؛ چرا كه بسياري از متقاضيان عمل در واقع تراجنسيتي نيستند و داشتن انحرافات جنسي و ساير اختلالات ديگر، آنان به سمت عمل سوق مي‌‏دهد.



وي مي‌‏افزايد‌‏: ويژگي بارز افراد تراجنسيتي اين است كه اين بيماران خواستار يك زندگي سالم و طبيعي هستند و براي دور شدن از اختلال هويت جنسي و اجتناب از يك زندگي نامتعارف و غيراخلاقي به عمل تغيير جسم روي مي‌‏آورند.


نوشته شده توسط شیوا(نویسنده ی پیشین آهوی خسته)